آموزش موسیقی ایران و جهان | شعبه تهران و شعبه کرج (البرز)
ساکسفون
اشتراک این صفحه در شبکه های اجتماعی
Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin
Share on telegram
Share on whatsapp
Share on email
Share on pinterest
مشخصات و ویژگی های ساکسفون
ساکسفون (به فرانسوی: saxophone) یکی از سازهای بادی است که معمولاً از جنس برنج است و یک قمیش مشابه قمیش کلارینت دارد. مشابه کلارینت، ساکسفون نیز سوراخهایی دارد که نوازنده از طریق مکانیزمِ کلیدی آنها را میبندد. وقتی که نوازنده کلیدی را فشار میدهد یا کلید را رها میکند، به ترتیب صفحه ای روی سوراخها قرار میگیرد یا صفحه از روی سوراخ برداشته میشود. این ساز را آدولف ساکس در دههٔ ۱۸۴۰ اختراع کرد و به نام او «ساکسفون» نام گرفت.
آدولف ساکس زادهٔ شهرستان دینان (به فرانسوی: Dinant) در بلژیک است. او میخواست گروهی از آلات موسیقی را خلق کند که قدرتمندترین و بهترین سازهای بادی باشند. آقای ساکس، ساکسفون را در تاریخ ۲۸ ژوئن سال ۱۸۴۶ در دو گروه که هر کدام شامل ۷ ساز میشد به ثبت رساند. هر گروه شامل سازهایی در ابعاد مختلف جهت حمل بود.
ساکسفون جزو سازهای بادی چوبیِ تکزبانه است.
ساکسفون انواعی مانند ساکسفون سوپرانو، ساکسفون آلتو و ساکسفون تنور دارد، که تفاوت آنها در دامنهٔ صداییِ آنهاست. اگرچه این ساز در اصل برای ارکستر و دستهٔ موزیک نظامی تهیه شد، ولی امروزه بیشتر در موسیقی جاز و مردمپسند به کار میرود.
ویژگی ها
- این ساز جزو سازهای انتقالی است.
- این ساز از خانوادهٔ کلارینتها است و جنس آن از فلز است.
- ساکسفون جزو سازهای ارکستر سمفونیک نیست.
برخی از ساکسفونهای رایج:
- ساکسفون در «سی بمل»: ساکسفونهای سوپرانو، تنور و باس
- ساکسفون در «می بمل»: ساکسفون آلتو، ساکسفون باریتون
- ساکسفون در «دو»: ساکسفون ملودی
تاریخچه
ساکسفون توسط آدولف ساکس، سازنده آلت موسیقی و فلوتزن و کلارینتنواز اهل بلژیک توسعه داده شد. او در شهرستان دینان (به فرانسوی: Dinant) در بلژیک به دنیا آمد و در سال ۱۸۴۲ به پاریس نقل مکان کرد تا حرفه موسیقی اش را پی بگیرد. پیش از کار بر روی ساکسفون، او بر روی کلارینت باس بهبودهایی برای آکوستیک و کلیدها ایجاد کرد و همچنین محدوده صدای پایین را گستردهتر کرد.
ساکس سازی را با یک قمیش مشابهِ کلارینت و یک بدنه برنجی و برخی خصوصیات آکوستیک شبیه هورن و کلارینت خلق کرد. با ساخت ساکسفون در اندازههای مختلف در اوائل دهه ۱۸۴۰، ساکس به مدت ۱۵ سال انحصار این محصور را در روز ۲۸ ژوئن ۱۸۴۶ بدست آورد. در سال ۱۸۶۶ قرارداد ساکس تمام شد. سپس، ساکسفوننوازان زیادی به همراه تولیدکنندههای ساز، به نوبه خود طراحیها و کارهای کلیدها را بهبود بخشیدند.
در قرن بیستم، که جاز و بلوز به موسیقی اولِ غرب تبدیل میشد، ساکسفون هم جایگاه خود را پیدا کرد. در ساکسفون هم، مانند دیگر سازهای بادی، بین تکنیک و تنفس تأثیر مستقیمی وجود دارد. بیشتر طرفداران ساکسفون هم سیاهپوستان بودند که به پُرنفس بودن شهرت دارند و یکییکی جادویی جدید به صدای آن اضافه میکردند و نامشان را در تاریخ نوازندگان ساکسفون جاودانه کردند؛ مثل چارلی پارکر.
در اواخر دههٔ ۱۹۶۰، موسیقی راک همهگیر شد و همچنین دهها شاخه از آن منشعب شد و از مهمترین این سبکها، سبک ژرمن راک بود که گیتار در آن کمرنگ شد و اساس آن بر گیتار بیس و کیبورد بود؛ پس نیازمندِ سازی شد که سولوهای وحشی را به موسیقیاش تزریق کند، و این ساکسفون بود که میتوانست این نیاز را برطرف سازد.
ریک دیویس و راجر هادسون در قطعههای «آهنگ منطقی» و «حالا ترکم مکن»، سولوهای ساکس را وارد کردند و گروه «سوپر ترمپ» را به اوج رساندند. اینگونه بود که در دههٔ ۱۹۷۰، ساکسفونِ ریک دیویس طرفداران زیادی پیدا کرد و رقیب جدی فلوت ایان اندرسون از «جتروتول» شد که عالیترین نمونههای استفاده از سازهای بادی در موسیقی راک بودند.
دیک پری، نوازندهٔ دورهگردی بود که در کالج با راجر واترز و سید برت همکلاس بود. وقتی توسط دوستان قدیمیاش به استودیوی «ابی رود» پای گذاشت، نقشی انکارناپذیر را در شاهکار جاودانهٔ پینک فلوید در آلبوم «نیمهٔ تاریک ماه» بازی کرد.
ادامه متن
اساتید مرتبط
صدا
ویدئو
پخش ویدیو