درباره‌ی این اثر، به قلم علی بهرامی‌فرد می‌خوانیم: «مزامیر منظومه‌ای است از درهم‌تنیدگی خنیاهای کهن و زایش نغمه‌های نو بر بستر موسیقی یکی از غنی‌ترین مهدهای هنر این سرزمین. گاه نغمات و بخش‌هایی از مقام‌ها با روایتی برگرفته از ادراک شخصی مجریان اثر نواخته شده و گاه قطعاتی بر اساس زیبایی‌شناسی و فواصل و جمله‌بندی موسیقی شمال خراسان و ترکمن‌صحرا خلق و اجرا شده است. به هر روی، هدف از این ترکیب لزوما بازنوازی سنتی مقام‌ها نبوده، چراکه آنها بارها توسط استادان والامرتبه‌ی موسیقی این نواحی روایت و اجرا شده‌اند. بلکه رویکرد اصلی اثر عیان‌کردن ظرفیت‌های بالقوه‌ی دو ساز برآمده از دو سیستم موسیقی متفاوت و بر‌هم‌نهی امکانات آنها در امتزاجی متناسب و متعادل است. در این راستا، انتخاب سنتور دو کوک بم یازده خرک و دوتار معاصر در جهت نیل به همین مقصود بوده است، تا در عین پای‌بند بودن به ریشه‌های برآمده از سنت، ترکیب صوتی نامتعارف و نوینی شنیده شود.»]
